Γράφει ο Θανάσης Κυριτσάκας

Το κυνήγι στις μέρες μας βάλλεται από πολλά αντικυνηγετικά κέντρα και κάθε χρόνο δεν γνωρίζουμε τη μέρα θα ξημερώσει.

Σίγουρα τα χρόνια που έρχονται υπάρχει κίνδυνος να υποστούμε περιορισμούς χρονικούς και θηραματικούς, αλλά το κυνήγι δεν θα σταματήσει ποτέ. Μπορεί να αλλάξουν κάποια πράγματα σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση του κυνηγιού στη χώρα μας και να εναρμονιστούμε αναγκαστικά με πρότυπα που ισχύουν και σε ορισμένες άλλες ευρωπαϊκές χώρες (χρήση ραβδωτού, ατσάλινα σκάγια, χρονικός περιορισμός στα αποδημητικά κτλ), γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για αλλαγές οι οποίες καλώς ή κακώς ίσως έρθουν, αλλά δεν είναι πανάκεια στην ουσία, γιατί κι άλλοι ευρωπαίοι κυνηγούν έτσι και μάλιστα με συνθήκες φυσιολογικές σε γενικό επίπεδο.

Όσοι έλληνες κυνηγοί έχουν κυνηγήσει στις άλλες χώρες, γυρίζουν με τις καλύτερες κυνηγετικές εντυπώσεις, άρα δεν πρέπει να μας φοβίζει καμία αλλαγή που θα κάνει τα κυνηγετικά μας δρώμενα ευρωπαϊκά.

Πρέπει, λοιπόν, να δούμε τα πράγματα περισσότερο συλλογικά με εύρος σκέψης και όχι προσωπικά, δηλαδή τι συμφέρει και τι βολεύει τον κάθε κυνηγό.

Δεν φτάνει μόνο το τρέξιμο και οι παρεμβάσεις της κυνηγετικής μας ηγεσίας, αλλά χρειάζεται η συσπείρωση των κυνηγών σε τοπικό επίπεδο γύρω απ’ τους κυνηγετικούς συλλόγους, η συχνή παρουσία και ενημέρωση για τα προβλήματα που προκύπτουν και η συλλογική αντίδραση.

Πρέπει άμεσα να μπουν σε ενέργεια προγράμματα αναβάθμισης βιοτόπων και ανάπτυξης των ενδημικών θηραμάτων σε όλη τη χώρα.

Φυσικά δεν μιλάμε για απλές απελευθερώσεις θηραμάτων, που θα τ’ αφήσουμε στην τύχη τους και στις ορέξεις των επιβλαβών και των λαθροθήρων, ούτε για δημιουργία «ζωολογικών κήπων», εμείς είμαστε κυνηγοί και θέλουμε να κυνηγάμε ό,τι θα «σπέρνουμε». Βιότοποι υπάρχουν πολλοί σ’ όλη την Ελλάδα, χρειάζονται σωστή επιλογή, μελέτες, έρευνες, σπορές, αναδασώσεις, νερά, διαχείριση των αρπάγων και δίωξη των λαθροθήρων, τέλος εμπλουτισμός με τα κατάλληλα θηράματα, που θα κυνηγιούνται κάτω από επιτήρηση, έτσι ώστε να γίνεται σωστή κάρπωση για να έχουμε διαρκή ανάπτυξη.

Ο στόχος πρέπει να είναι η αύξηση, σε πολλαπλάσιους αριθμούς, του πληθυσμού των ενδημικών θηραμάτων, όπως συμβαίνει σ’ όλες τις χώρες, γιατί αυτά αποτελούν εθνική κυνηγετική περιουσία και κληρονομιά, και μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη του κυνηγετικού τουρισμού, για να βοηθηθεί και η Ελληνική οικονομία. Τα αποδημητικά είναι περιστασιακοί επισκέπτες που διαβαίνουν με στάσεις τον τόπο μας, σε ποσότητες που ποικίλουν ανάλογα τις μεταβολές του καιρού. Δεν είναι είδη πάνω στα οποία μπορούμε να εφαρμόσουμε διαχειριστικές πολιτικές για την αύξηση των πληθυσμών τους, εκτός από την τήρηση του νόμου εις ότι αφορά την κάρπωση.