Ο σκύλος με την αρμονική και αντηχητική φωνή, με την πολύ καλή αίσθηση του φρέσκου ντορού και την μεγάλη αντοχή, κινδυνεύει με εξαφάνιση.
Δυστυχώς ο γνήσιος «Ελληνικός Ιχνηλάτης», έχει υποστεί πολλές επιμιξίες με όλων των ειδών τα σκυλιά, κυνηγετικά και μη, με αποτέλεσμα στις μέρες μας να μην υπάρχουν πολλά καθαρόαιμα άτομα, με όλους τους κινδύνους και τις επιπτώσεις στην διατήρηση της ράτσας στα αρχικά ή αν θέλετε στα αρχέγονα πρότυπα, μορφολογικά και κυνηγετικά.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Ελληνικός Ιχνηλάτης κατάγεται απ’ το «Αιγυπτιακό Λεβριέ», σκύλος με μεγάλη ταχύτητα, 60 km/h, που κυνηγούσε με το μάτι και έπιανε τα θηράματα. Αυτό το λαγωνικό το  έφεραν στην Ελλάδα οι Φοίνικες πριν 2000 χρόνια. Οι Ελληνες με διάφορες διασταυρώσεις δημιούργησαν το «Ελληνικό Λαγωνικό», το οποίο υπήρχε κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αλλά και στην περίοδο της Αναγέννησης (14ος, 15ος αιώνας), όπου ήταν κοινό  στην Ελλάδα και την Νότιο-Κεντρική Ιταλία.

Το «Ελληνικό Λαγωνικό», είναι επίσης και ο πρόγονος του «Σεγκούτσιο» της Ιταλίας όπως αναφέρεται και από τους Ιταλούς στο βιογραφικό του «Σεγκούτσιο»
Το «Ελληνικό Λαγωνικό» για να προσαρμοστεί στο νέο τρόπο κυνηγιού, ακολουθώντας τα χνάρια των τριχωτών θηραμάτων, δηλαδή μυρίζοντας το ντορό, διασταυρώθηκε όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία που υπάρχουν, με τον «Μολοσσό της Ηπείρου», από τον οποίο πήρε το μαύρο-μπλε και κόκκινο χρώμα και δημιούργησε τον σημερινό «Ελληνικό Ιχνηλάτη», που ήταν σε μεγάλο αριθμό στην Ήπειρο και γενικά Β. Ελλάδα, από όπου μεταδόθηκε στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή των Βαλκανίων (Γιουγκοσλαβία, Βουλγαρία, Αλβανία, Ρουμανία).

Πριν πέσει ακόμα το Βυζάντιο, οι Τούρκοι, είχαν ήδη καταλάβει την Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Αλβανία και βρήκαν τον «Ελληνικό Ιχνηλάτη» στην Ήπειρο και στις περιοχές που πρωτοπάτησαν  το πόδι τους και τον ονόμασαν σκόπιμα «Γκέκας» (τούρκικη λέξη), που σημαίνει  Αρβανίτης, Αλβανός. Η πιο σωστή ονομασία θα ήταν βέβαια «Έλληνας» και όχι γκέκας, αλλά οι Τούρκοι δεν ήθελαν και δεν θέλουν να λένε τη λέξη «Έλληνας», τόσο ήταν το μίσος εκείνη την εποχή. Πρέπει να σταματήσουμε να τον λέμε γκέκα, είναι σκόπιμη ιστορική παραποίηση του ονόματός του και δεν πρέπει να διαιωνίζουμε ιστορικές αναλήθειες, όπως συνέβη και με το όνομα της Μακεδονίας.

Το 1770, ο Γάλλος φυσιοδίφης Μπυφόν, κατέταξε τα σκυλιά της εποχής του σε τέσσερις κατηγορίες: τα Ντογκ (σκυλιά για φύλαξη κοπαδιών με βόδια), τα Τσοπανόσκυλα, τα Κυνηγετικά και τα Λεβριέ. Αναφέρει τον «Σκύλο της Αλβανίας», ένα λεβριέ που προέρχεται κατευθείαν από τον Μεγάλο Δανό και δεν έχει καμιά σχέση με τον Ελληνικό Ιχνηλάτη και άλλα δυο σκυλιά με όνομα «Τούρκος» και «Μικρός Τούρκος» στην κατηγορία των Ντογκ, που και αυτά δεν είναι κυνηγετικά και δεν έχουν καμιά σχέση με τον δικό μας Ιχνηλάτη.

Μη ξεχνάμε πως αυτή την εποχή οι Τούρκοι ήταν ακόμα στην Ελλάδα, αν είχαν κάποιο ιχνηλάτη δικό τους θα τον ανέφερε ο Μπυφόν και εφ’ όσον δεν υπήρχε Ελληνικό κράτος λογικό είναι να μην αναφέρει τίποτα ελληνικό, με την Τούρκικη λογοκρισία που υπήρχε. Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως ο «Ελληνικός Ιχνηλάτης» με τα γνωστά σωματικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα με αυτά τα χρώματα, είναι το μόνο κυνηγετικό σκυλί που κυκλοφορούσε στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων. Οταν έφυγαν οι Τούρκοι πήραν μαζί τους «Ελληνικούς Ιχνηλάτες», που έδωσαν τα αίματά τους στα σημερινά τούρκικα λαγόσκυλα.

ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ-ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ

Είναι Ιχνηλάτης με πολύ καλή αίσθηση του φρέσκου ντορού και με μεγάλη αντοχή. Είναι δραστήριος σκύλος, ο οποίος κυνηγά μόνος του ή με άλλα σκυλιά μαζί και ανταποκρίνεται με επιτυχία σ’ όλα τα εδάφη (πεδινά, ορεινά, πετρώδη). Η φωνή του είναι αρμονική και αντηχητική. Επειδή είναι σκληροτράχηλο σκυλί, εκπαιδεύεται δύσκολα στην υπακοή, γι’ αυτό χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή σ’ αυτόν τον τομέα, με μια πιο στενή σχέση αφεντικού και σκύλου απ΄ τη μικρή ηλικία με ιδιαίτερη μεταχείριση χωρίς βία.

Τα στάνταρτ της φυλής

Προς ενημέρωση των φίλων της φυλής παραθέτουμε τα standards της φυλής όπως καταγράφτηκαν στα βιβλία της Διεθνούς Κυνολογικής Ομοσπονδίας (Federation Cynologique Internationale – FCI), στις 16/10/1959 με Νο 214

ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ: Μέτριο μέγεθος, κοντό τρίχωμα, μαύρο και κόκκινο χρώμα, δυνατός και ρωμαλέος, ζωηρός και έξυπνος.

ΚΕΦΑΛΙ: Μακρύ, με συνολικό μήκος τα 4,35/10 (τέσσερα και τριανταπέντε δέκατα) του ύψους στο ακρώμιο. Το πλάτος του κρανίου δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερο από το μισό του συνολικού μήκους του κεφαλιού και ο συνολικός κεφαλικός δείκτης να είναι μικρότερος από 50. Οι πάνω κρανιακές γραμμές και οι γραμμή της μουσούδας αποκλίνουν.

ΚΡΑΝΙΟ: Το μήκος του είναι ίσο ή λίγο μικρότερο από το μήκος της μουσούδας με σχήμα πλατύ. Η ινιακή προεξοχή είναι λεπτοκαμωμένη και φανερή. Μέτωπο σχεδόν πλατύ με μεσαίες αυλακώσεις όχι πολύ έντονες. Το τόξο των φρυδιών είναι ψηλά.

ΜΑΤΙΑ: Χρώμα καφέ, με έξυπνη έκφραση. Κανονικό μέγεθος, χωρίς να είναι βαθιά τοποθετημένα ή να προεξέχουν.

ΜΟΥΣΟΥΔΑ: Ισια ή λίγο κυρτή στα αρσενικά. Το μήκος της είναι ίσο ή λίγο μεγαλύτερο από το μήκος του κρανίου. Το stop δεν είναι πολύ φανερό. Η μύτη στη γραμμή της μουσούδας προεξέχει της κάθετης γραμμής του χείλους. Τα ρουθούνια είναι ανοιχτά όπως πρέπει.

ΜΥΤΗ: Κατά προτίμηση μαύρη ή καφέ-καστανή, τρίχωμα χωρίς μαύρο χρώμα.

ΧΕΙΛΙΑ: Κανονικά, σχετικώς αναπτυγμένα.

ΣΑΓΟΝΙΑ: Δυνατά με πολύ καλή εφαρμογή μεταξύ τους.

ΑΥΤΙΑ: Μεσαίο μέγεθος, σχεδόν το μισό μήκος του κεφαλιού. Είναι τοποθετημένα ψηλά, πάνω από τα ζυγωματικά τόξα. Είναι επίπεδα, στρογγυλά στο άκρο  τους και κρέμονται κάθετα.

ΣΩΜΑ: Το μήκος του σώματος είναι  10% περισσότερο από το ύψος στο ακρώμιο. Η πάνω γραμμή του σώματος είναι ευθεία και κυρτώνει ελαφρά στα μπούτια. Η κάτω γραμμή αυξάνεται ελαφρά προς τα πάνω.

ΑΚΡΩΜΙΑ: Αυξάνονται ελαφρά προς τα πάνω σε σχέση με τη γραμμή της πλάτης.

ΠΛΕΥΡΑ: Ελαφρά ανερχόμενα. ΝΕΦΡΑ-ΟΣΦΥΣ: Ελαφρά τοξοειδής, κοντή, δυνατή, μυώδης.

ΛΑΙΜΟΣ: Δυνατός, μυώδης, χωρίς προγούλι, κατεβαίνει αρμονικά προς τους ώμους. Το μήκος του είναι περίπου τα 6,5/10 του συνολικού μήκους του κεφαλιού.

ΩΜΟΙ: Χυτοί , μυώδεις, που συγκλίνουν στο θώρακα.

ΘΩΡΑΚΑΣ: Καλά αναπτυγμένος, βαθύς, μέχρι το επίπεδο του αγκώνα.

ΠΛΑΤΗ: Μακριά και ίσια.

ΚΟΙΛΙΑ: Ισχνή, λεπτοκαμωμένη και ανεβασμένη.

ΚΑΠΟΥΛΙΑ: Μακριά, πλατιά, μυώδη, ελαφρώς χυτά.

ΜΠΡΟΣΤΙΝΑ ΑΚΡΑ: Ισια από μπροστά και σε προφίλ, μυώδη και γερά.

ΠΙΣΩ ΑΚΡΑ: Καλά, από πίσω και σε προφίλ πρέπει να είναι κάθετα, μυώδη και γερά.

ΒΡΑΧΙΟΝΕΣ: Λοξοί, μυώδης και γεροί.

ΑΝΤΙΒΡΑΧΙΑ: Ισια, μακριά, καλά κόκαλα.

ΚΝΗΜΗ: Οι κλειδώσεις ισχνές, χωρίς να προεξέχουν. Το υποκνήμιο με επαρκές μήκος, δυνατό, σχεδόν ίσιο, ποτέ κοίλο.

ΜΗΡΟΙ: Με μάκρος, δυνατοί, μυώδεις.

ΚΟΤΣΙ: Η άρθρωση ισχνή, δυνατή, μέσο ύψος, κυρτή. Το κότσι ισχνό, δυνατό, ελαφρώς μακρύ, σχεδόν ίσιο, χωρίς παράνυχο.

ΠΟΔΙΑ: Πλαγιαστά, μακριά, δυνατά.

ΠΕΛΜΑΤΑ: Στρογγυλά, συμπαγή. Δυνατά δάχτυλα, κλειστά, τοξοειδή. Δυνατά νύχια, κυρτά, μαύρα. Πατούσες μεγάλες, σκληρές, τραχείς.

ΟΥΡΑ: Οχι μακριά, φτάνοντας μέχρι το κότσι, γυρισμένη ελαφρά προς τα πάνω. Παχιά στη ρίζα, η οποία λεπταίνει σταδιακά προς το άκρο της. Η κίνησή της είναι όπως το ξίφος του ξιφομάχου.

ΤΡΙΧΩΜΑ: Κοντό ,πυκνό, λίγο σκληρό.  Το χρώμα είναι μαύρο και καφέ. Λίγο άσπρο επιτρέπεται στον θώρακα. Οι βλεννογόνες μεμβράνες πρέπει να φαίνονται, η μύτη και τα νύχια να είναι μαύρα.

ΥΨΟΣ- ΒΑΡΟΣ: Το ύψος στο ακρώμιο είναι γύρω στα 47-55 cm για το αρσενικό και 45-53 cm για το θηλυκό με ανοχή ± 2 cm. Το βάρος είναι περίπου 17-20 kg.

ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΑ: Θεωρείται ελάττωμα, οποιοδήποτε στοιχείο ξεφεύγει πολύ φανερά από τα standards, που περιγράφτηκαν παραπάνω.

Παράγοντες που επηρεάζουν σοβαρά τη γενική βαθμολογία:
1.   Μουσούδα κοντή και πλατιά.
2.   Αυτιά πολύ μακριά ή πολύ κοντά, μυτερά και γυριστά.
3.   Λαιμός πολύ κοντός, λεπτός ή πολύ χοντρός.
4.   Πάνω γραμμή κυρτή ή θολωτή.
5.   Κάτω γραμμή πολύ κάτω ή πολύ πάνω διαμορφωμένη.
6.   Λαγόνια επίπεδα, στενά.
7.   Γλουτοί κοντοί, στενοί, όχι χυτοί.
8.   Υποκνήμιο και κότσι πολύ κοντά ή πολύ μακριά, ισχνό, θολωτό.
9.   Πόδια λαγού.
10.Ουρά μακριά, βαριά, γυριστή.

Κρίνονται ακατάλληλα τα σκυλιά που έχουν:
1.   Υψος στο ακρώμιο μεγαλύτερο ή μικρότερο από το standard που δόθηκε.
2.   Άλλο χρώμα απ’ αυτό που ορίστηκε στο standard για το τρίχωμα, τη μύτη,
τα μάτια και τα νύχια.
3.   Ολικός αποχρωματισμός των βλεννογόνων μεμβρανών.
4.   Ρινική γέφυρα κοίλη, πολύ μυτερή μουσούδα.
5.   Πάνω σαγόνι μεγάλο ή προγναθισμός.
6.   Σύγκλιση των πάνω επιμηκών αξόνων του κρανίου και της ρινικής γέφυρας.
7.   Αυτιά ημιόρθια.
8.   Πόδια όχι κάθετα.
9.   Παράνυχα.
10. Ουρά γυριστή.

ΚΛΙΜΑΚΑ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑΣ

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΒΑΘΜΟΙ

ΓΕΝΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ = 20

ΚΕΦΑΛΙ (Κρανίο και Μουσούδα) = 15

ΜΑΤΙΑ = 5

ΑΥΤΙΑ = 5

ΛΑΙΜΟΣ = 5

ΣΩΜΑ = 15

ΠΟΔΙΑ = 20

ΟΥΡΑ = 5

ΤΡΙΧΩΜΑ = 10

ΣΥΝΟΛΟ = 100

ΚΑΤΑΤΑΞΗ κατά την αξιολόγηση

*      ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ= όχι λιγότερο από 90 βαθμούς.
*      ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ= όχι λιγότερο από 80 βαθμούς.
*      ΚΑΛΟΣ= όχι λιγότερο από 70 βαθμούς.
*      ΕΠΑΡΚΗΣ-ΜΕΤΡΙΟΣ= όχι λιγότερο από 60 βαθμούς.