Το ψάρεμα αποτελεί μια από τις πιο χαλαρωτικές ασχολίες και ένα hobby που μπορεί να καταπιαστεί οποιοσδήποτε διαθέτει κέφι, μεράκι και .. υπομονή!

Είτε είναι καλοκαίρι, είτε χειμώνας, οι βασικές αρχές εκμάθησής του είναι απλές, ενώ το αποτέλεσμα άκρως ικανοποιητικό για όσους λατρεύουν τη θάλασσα και τους καρπούς της, πάντα όμως με σεβασμό των οικολογικών επιταγών που αφορούν την προστασία του πληθυσμού προσταυτευόμενων ειδών.

Ας δούμε όμως ποια είναι τα πρώτα βήματα που θα μας οδηγήσουν στο στόχο μας:
-Εντοπισμός : Μπορεί να γνωρίζουμε ότι τα ψάρια ζουν όπου έχει νερό, τροφή, οξυγόνο και κάλυψη, όμως δεν ζουν όλα τα είδη ψαριών στα ίδια νερά. Η ποσότητα αλατιού και οξυγόνου, το είδος και η ποσότητα τροφής, η θερμοκρασία νερού, οι περιοχές κάλυψης για να κρύβονται και οι περιοχές αναπαραγωγής, είναι μερικές από τις συνθήκες που επηρεάζουν τη βιωσιμότητά τους.

Η αθερίνα π.χ είναι αφρόψαρο -γι’αυτό ψαρεύεται και με απόχη- που εντοπίζεται όμως και σε βαθύτερα νερά, ενώ όταν τη βλέπουμε να γυαλίζει, συνήθως κοιμάται! Ο κέφαλος βρίσκεται σε λιμάνια και αμμουδιές, ενώ συνηθίζει να γλύφει το δόλωμα και να το αφήνει. Οι δράκαινες βρίσκονται σε βαθύτερα νερά και αφθονούν στις ελληνικές θάλασσες. Τα μελανούρια αγαπούν τους αμμουδερούς βυθούς, ενώ οι σαργοί και οι τσιπούρες τους βραχώδεις βυθούς. Το λαβράκι πάλι το βρίσκουμε παντού. Άρα, ανάλογα με το πού θα αποφασίσουμε να ψαρέψουμε, θα προμηθευτούμε με τον κατάλληλο εξοπλισμό και θα ψάξουμε το αντίστοιχο ψάρι.

-Εξοπλιζόμαστε σωστά : Στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλά σύνεργα ψαρέματος που χωρίζονται σε κατηγορίες ανάλογα με τη χρήση τους. Αν όμως βρισκόμαστε στα πρώτα μας βήματα, καλό είναι να μη μπλεχτούμε αγοράζοντας πολύπλοκα και ενδεχομένως επικίνδυνα εργαλεία. Ξεκινάμε φυσικά με την αγορά ενός καλαμιού. Το υλικό κατασκευής του μπορεί να είναι καλαμιά, μπαμπού, ενώ πολύ δημοφιλή είναι τα τηλεσκοπικά καλάμια τα οποία είναι εύκολα στην αποθήκευση τους, πολύ ελαφρiά, ενώ υστερούν ελάχιστα από τα πολύσπαστα.

Ξεκινάμε δένοντας ένα κομμάτι πετονιάς, μήκους όσο το καλάμι, δένουμε την πετονιά στην άκρη του και στην άκρη της πετονιάς δένουμε το γάντζο. Πάνω από το γάντζο δένουμε ένα βαρίδι. Με το βαρίδι μπορούμε εύκολα να ταλαντεύσουμε την πετονιά και να κρατήσουμε το δόλωμα (ψωμοτύρι, σκουλήκι, πεταλίδα) κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε έναν φελλό και να τον δέσουμε στο ύψος της πετονιάς που επιθυμούμε, ανάλογα με το βάθος που θέλουμε να φτάσει. Με ένα απλό καλάμι και πετονιά μπορούμε να φτάσουμε τα ψάρια που βρίσκονται στα σχετικά ρηχά νερά μιας όχθης. Πιο «επαγγελματικό» βέβαια είναι τα καλάμια με τσικρίκι (κουβαρίστρα), που μας βοηθούν να τινάξουμε την πετονιά ακόμα μακρύτερα και να στοχεύσουμε έτσι σε ψάρια που βρίσκονται σε βαθύτερα νερά.

Υπάρχουν διάφορα είδη τέτοιων καλαμιών, ανάλογα με τις δυνατότητες του τσικρικιού. Οι βασικές κατηγορίες τους είναι: μουλινέ (για ελαφρύτερα καλάμια), συρτής (συνήθως μηχανικά, για ψάρεμα στα πολύ βαθιά), απίκο (για βραχώδεις ακτές) και flyfishing (για ευκολότερο πέταγμα της πετονιάς, αλλά αρκετά δύσκολο να χρησιμοποιηθούν από πρωτάρηδες).

Τα καλάμια ψαρέματος μπορούν επίσης να διαφοροποιούνται ανάλογα με το μήκος τους, το βάρος τους, το είδος του ψαριού που έχουν σχεδιαστεί για να πιάνουν, με το αν είναι χειροποίητα ή βιομηχανικά κ.α. Σημαντικό σε κάθε περίπτωση είναι να είναι σωστά στο ζύγισμα, έτσι ώστε να μην βαραίνουν πολύ το χέρι του ψαρά.

Ας ψαρέψουμε! : Αφού πήραμε τον εξοπλισμό μας (καλάμι, πετονιά, βαρίδια, δολώματα), μπορούμε τώρα να σπεύσουμε στις ακτές και να ψάξουμε να βρούμε τα καλύτερα ψάρια. Αυτό θα το καταφέρουμε με τρία απλά βήματα:
1. Δολώνουμε: Αυτό σημαίνει ότι κάνουμε το ψάρι να τσιμπήσει στο δόλωμα και κατά συνέπεια στο γάντζο. Βασικό στοιχείο είναι ο γάντζος να είναι ιδιαίτερα αιχμηρός. Πετάμε, λοιπόν, την πετονιά με δύναμη έτσι ώστε να εισχωρήσει ακαριαία στο νερό. Προσπαθούμε να μην επαναλάβουμε τη συγκεκριμένη κίνηση πολλές φορές, γιατί το πιθανότερο είναι πως και το δόλωμα θα χάσουμε και ψάρι δε θα πιάσουμε!

2. Δίνουμε μάχη ενάντια στο ψάρι! : Το σίγουρο είναι ότι μόλις πιάσουμε το ψάρι, αυτό θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μας ξεφύγει. Θα πηδάει, θα τινάζεται, θα προσπαθήσει να επιστρέψει στα νερά του. Κάθε είδος ψαριού προσπαθεί να ξεφύγει με τον διαφορετικό τρόπο. Για παράδειγμα, τα ψάρια των ρηχών νερών γίνονται πολύ πιο έξαλλα όταν αγκιστρωθούν, από τα ψάρια των
ωκεανών. Εκεί χρειάζεται.. ψυχραιμία! Τυλίγουμε γρήγορα την πετονιά χαμηλώνοντας το καλάμι μέχρι να οριζοντιωθεί και να στοχεύει στο ψάρι. Μετά σταματάμε να τυλίγουμε και αργά-αργά σηκώνουμε το καλάμι μέχρι να πάρει σχεδόν -αλλά όχι τελείως- κάθετη κλίση. Επαναλαμβάνουμε τις ίδιες κινήσεις μέχρι να φέρουμε το ψάρι στη στεριά. Προσοχή: Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χαλαρώσει η πετονιά.

3. Δεν το αφήνουμε να μας ξεφύγει! : Το ψάρι που μόλις έχουμε πιάσει με το καλάμι μας, μπορεί να προσγειωθεί είτε με το χέρι ή με ειδικά εργαλεία, όπως μία απόχη. Ένας συνήθης τρόπος, επίσης, είναι να τραβήξουμε το ψάρι στη στεριά. Το κατευθύνουμε, δηλαδή, σε πολύ ρηχά νερά έχοντάς το γυρισμένο στη μία του πλευρά. Ενώ το νερό λιγοστεύει πιάνουμε γρήγορα το ψάρι και το βγάζουμε έξω.

Απλά βήματα που αν τα ακολουθήσουμε η συνέχεια είναι γνωστή και ευχάριστη σε όλους μας: Καθαρίζουμε καλά και… ετοιμάζουμε την ψησταριά μας! Καλή ψαριά μας λοιπόν και.. καλή όρεξη!!

πηγη : http://outdoorexpo.gr