Με παραγραφές τόσο των αξιόποινων πράξεων όσο και των ποινών, μένουν ατιμώρητοι κυνηγοί οι οποίοι έχουν παραβιάσει το νομικό πλαίσιο που ισχύει για την άσκηση του κυνηγίου.

Συνάδελφοι Κυνηγοί
Όπως γνωρίζετε, τα τελευταία χρόνια και συγκεκριμένα από το 2005 μέχρι σήμερα, ψηφίσθηκαν και δημοσιεύθηκαν τρεις νόμοι και συγκεκριμένα, το 2005 ο νόμος 3346, το 2012 ο νόμος 4043 και το 2013 ο νόμος 4198.

Α. Με τους εν λόγω νόμους παρεγράφη το αξιόποινο και έπαυσε η ποινική δίωξη, δηλαδή όλες οι υποβληθείσες μηνύσεις για τα κατωτέρω αδικήματα τέθησαν στο αρχείο, δεν έγιναν δικαστήρια, δεν τιμωρήθηκαν με άλλα λόγια οι διαπράξαντες τα αδικήματα.
Στην εν λόγω παραγραφή υπήχθησαν οι αξιόποινες πράξεις που τιμωρούνται κατά τον νόμο α) σε βαθμό πταίσματος και β) σε βαθμό πλημμελήματος. Στην δεύτερη περίπτωση υπέκυψαν σε παραγραφή οι αξιόποινες πράξεις για τις οποίες προεβλέπετο ποινή φυλάκισης μέχρι 1 χρόνο ή χρηματική ποινή ή και οι δύο ποινές μαζί.
Η ανωτέρω παραγραφή των άνω αξιόποινων πράξεων εδόθη υπό τον όρο ότι, εντός ενός έτους από την δημοσίευση των ανωτέρω νόμων, ο υπαίτιος δεν διαπράττει άλλη αξιόποινη πράξη από δόλο κακουργήματος ή πλημμελήματος και συγχρόνως, οποτεδήποτε, καταδικασθεί γι’ αυτήν αμετάκλητα σε ποινή φυλάκισης ανωτέρα των έξι (6) μηνών. Στην περίπτωση αυτή συνεχίζεται εναντίον του η παυθείσα ποινική δίωξη χωρίς να υπολογίζεται στο χρόνο παραγραφής ο διανυθείς χρόνος από την παύση της ποινικής διώξεως μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη.
Με απλά λόγια, εάν μέσα σε ένα χρόνο τελέσει ο υπαίτιος άλλη αξιόποινη πράξη (κακούργημα ή πλημμέλημα) και καταδικασθεί για αυτήν αμετάκλητα, τότε αναβιώνει εναντίον του η ποινική δίωξη και για την παραγραφείσα πράξη.

Β. Επίσης με τους ανωτέρω νόμους, εκτός από την παύση της ποινικής δίωξης για τις ανωτέρω αξιόποινες πράξεις, ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΚΑΝ επίσης και οι ποινές μέχρι έξι (6) μήνες που ήδη έχουν επιβληθεί μέχρι την δημοσίευση των ανωτέρω νόμων, εφ’ όσον οι αποφάσεις αυτές που επέβαλαν τις μέχρι έξι μήνες ποινές δεν είχαν καταστεί αμετάκλητες. Οι υποθέσεις αυτές, όπως και εκείνες που αναφέρονται ανωτέρω υπό το γράμμα Α, με διάταξη του αρμοδίου Εισαγγελέα τέθηκαν και τίθενται τώρα με τον άνω νόμο του 2013 στο αρχείο.
Και οι εν λόγω υποθέσεις υπό το γράμμα Β παραγράφονται υπό τον όρο ότι ο καταδικασθείς δεν θα τελέσει, μέσα σε δύο έτη από την δημοσίευση του νόμου, αυτού νέα από δόλο αξιόποινη πράξη, για την οποία θα καταδικασθεί, αμετάκλητα, οποτεδήποτε, σε ποινή φυλακίσεως ανωτέρα των έξι (6) μηνών. Σε τέτοια περίπτωση εκτίει αθροιστικά και τις δύο ποινές.
Και οι τρεις, ως ανωτέρω νόμοι, εξαιρούσαν της παραγραφής ορισμένα αδικήματα που ρητά αναφέρονται σ’ αυτούς. Ο τελευταίος δε νόμος (4198/2013) εξαιρεί μεταξύ των άλλων και παραβάσεις που αφορούν το άρθρο 167 (αντίσταση), 259 (παράβαση καθήκοντος), τις διατάξεις του νόμου περί όπλων που έχουν σχέση με το κυνήγι και άλλες παραβάσεις που δεν έχουν σχέση με αυτό.

Γ. Με τους ανωτέρω νόμους παρεγράφησαν πάρα πολλά αδικήματα που αφορούν το κυνήγι. Ειδικότερα:
Παρεγράφησαν όλα τα αδικήματα που τιμωρούνται σε βαθμό πταίσματος. Δηλαδή τα αδικήματα για τα οποία η προβλεπόμενη ποινή είναι πρόστιμο ή κράτηση. Σχετικά με το κυνήγι παραγράφονται όλα τα αδικήματα που παραβιάζουν τις αστυνομικές, δασικές κ.λπ. διατάξεις που αφορούν την θήραν. Όλα σχεδόν τα αδικήματα που αναφέρονται στην απόφαση του αρμοδίου Υπουργού και αφορούν το κυνήγι για κάθε κυνηγετική περίοδο, όπως η εκγύμναση σκύλων εκτός χώρου εκγύμνασης, το κυνήγι της μπεκάτσας στο καρτέρι, το κυνήγι θηραμάτων σε ημέρα που δεν επιτρέπεται, η χρησιμοποίηση σκύλων δίωξης κατά την περίοδο που επιτρέπεται το κυνήγι του λαγού ή του αγριόχοιρου σε ημέρες που δεν επιτρέπεται, όπως Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη ή Παρασκευή, το κυνήγι αγριόχοιρου από ομάδα κυνηγών που αποτελείται από περισσότερα των δέκα ατόμων ή θηρεύουν άνω των τεσσάρων αγριόχοιρων, το κυνήγι νεαρών αγριόχοιρων, η αγοραπωλησία θηραμάτων, κυνήγι σε περιοχές για τις οποίες έχουν εκδοθεί απαγορευτικές διατάξεις θήρας από τις αρμόδιες αρχές, κυνήγι στους αρχαιολογικούς χώρους κ.λπ. Είναι πολλά τα αδικήματα που διώκονται σε βαθμό πταίσματος (με πρόστιμο ή κράτηση). Αναφέρω τα ανωτέρω, τα οποία αντιμετωπίζουμε πιο συχνά στο κυνήγι μας. Εκτός του ότι παραγράφεται, κατά τα ανωτέρω, το αξιόποινο των ανωτέρω πράξεων και οι υποθέσεις τίθενται στο αρχείο, επίσης, με διάταξη του αρμόδιου δημόσιου κατήγορου, διατάσσεται συνήθως και η απόδοση των κατασχεθέντων, όπως όπλου, αυτοκινήτου και λοιπών πειστηρίων, εκτός βεβαίως εκείνων για τα οποία απαγορεύεται και η κατοχή των, όπως π.χ. οι κράχτες, η κατασκήνωση κάθε ατόμου σε οποιοδήποτε μέρος χωρίς την άδεια της αρμόδιας δασικής αρχής.
Επίσης παρεγράφησαν όλα τα αδικήματα τα οποία τιμωρούνται σε βαθμό πλημμελήματος και η προβλεπόμενη ποινή είναι:
– φυλάκιση μέχρι ένα χρόνο, ή
– χρηματική ποινή ή
– και οι δύο ποινές.
Στην εν λόγω περίπτωση περιλαμβάνονται τα αδικήματα: Κυνήγι χωρίς άδεια θήρας (φυλάκιση μέχρι ένα χρόνο), κυνήγι σε μικρότερη ακτίνα των 250 μέτρων από οικισμούς, πόλεις, κωμοπόλεις, χωριά και το κυνήγι σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων από μεμονωμένες κατοικίες, εντός αμπελώνων, αθέριστων λειμώνων, καλλιεργήσιμων εκτάσεων, περιφραγμένων εκτάσεων δια συνεχούς αδιαπέραστου φράχτου ύψους τουλάχιστον 1,50 μ., κυνήγι εντός πάρκου εθνικών δρυμών, κυνήγι πτηνών ισταμένων επί των τηλεγραφικών στύλων, Ο.Τ.Ε. κ.λπ., κυνήγι με ενέδρα σε πηγές, η θήρα πλέον του ενός λαγού σε κάθε έξοδο κυνηγετική, η αγοραπωλησία θηραμάτων, το κυνήγι μισή ώρα μετά την δύση του ήλιου ή πέραν της μισής ώρας πριν την ανατολή, όσοι αρνούνται να δεχθούν τον έλεγχο από δασικά όργανα και τους Ομοσπονδιακούς Θηροφύλακες, η άρνηση παράδοσης των μέσων που χρησιμοποιούνται για παράνομη θήρα μετά από νόμιμη πρόσκληση του αρμοδίου οργάνου χωρίς αντίσταση (απείθεια), η άρνηση παροχής πληροφοριών ή παροχή ψευδών πληροφοριών στα αρμόδια όργανα.
Και πάλι σας γνωρίζω ότι οι ανωτέρω παραβάσεις που αναφέρω και παρεγράφησαν είναι μερικές από εκείνες που κυρίως μας ενδιαφέρουν, δεδομένου ότι τις αντιμετωπίζουμε πιο συχνά και ως εκ τούτου έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον,
Και στις εν λόγω περιπτώσεις, όπως και ανωτέρω εκθέτω, μετά την παραγραφή των, με διάταξη του αρμόδιου Εισαγγελέα και μετά από αίτηση του κυνηγού από τον οποίο κατασχέθηκαν τα μέσα που χρησιμοποιούσε για παράνομη θήρα δύνανται (συνήθως) να αποδοθούν σ’ αυτόν.
Είναι γεγονός ότι με τις ανωτέρω ρυθμίσεις – παραγραφές τόσο των αξιόποινων πράξεων όσο και των ποινών, μένουν ατιμώρητοι συνάδελφοί μας κυνηγοί οι οποίοι έχουν παραβιάσει το νομικό πλαίσιο που ισχύει για την άσκηση του κυνηγίου. Να σημειωθεί ότι, εμείς οι κυνηγοί πληρώνουμε τους θηροφύλακες των κυνηγετικών οργανώσεων για να παταχθεί και δι’ αυτών η λαθροθηρία. Είναι άδικο, αν όχι κάτι χειρότερο, να υπάρχουν κυνηγοί οι οποίοι δεν σέβονται την κειμένη νομοθεσία. Με την παράνομη συμπεριφορά των προκαλούν τους νομοταγείς συναδέλφους των.
Και σε άλλα άρθρα μου έχω αναφερθεί στο ότι το κυνήγι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε ως άθλημα. Κάποτε, στις παλαιές εποχές, ήτο και μέσο βιοπορισμού για τον άνθρωπο. Τώρα όχι. Άλλωστε και ο ίδιος ο νομοθέτης το χαρακτηρίζει ως άθλημα και έτσι πρέπει όλοι μας να το αντιμετωπίζουμε.
Η παραβατική μας συμπεριφορά είναι όχι μόνο απαράδεκτη και καταδικαστέα από την συντριπτική πλειοψηφία των κυνηγών, ταυτόχρονα όμως προσφέρει πολλά επιχειρήματα σ’ όσους αντιστρατεύονται το κυνήγι και ζητούν την κατάργησή του και δυστυχώς είναι πολλοί.
Κύριοι, η φύση, ο κατασκευαστής που έχει «κατασκευάσει» κάθε ζωντανό οργανισμό πάνω στον πλανήτη γη, έχει δώσει ταυτόχρονα σ’ αυτόν και τα μέσα αυτοπροστασίας του κατά των εχθρών του. Τα μέσα εκείνα που αμύνεται, που αντιμετωπίζει τους κινδύνους για τη ζωή του και τα οποία είναι αναγκαία για την επιβίωσή του και την διατήρηση του είδους του. Τα μέσα αυτά πρέπει να σεβασθεί και ο άνθρωπος και ιδία ο πολι- τισμένος άνθρωπος, ο άνθρωπος του 21ου αιώνα. Όταν κυνηγά παράνομα, είτε με την χρήση ελκυστικών φώτων ή ηχομιμητικών συσκευών, είτε με παγίδες είτε με την καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραπλάνηση του θηράματος ταυτόχρονα στερεί από αυτό (θήραμα) τα μέ-σα αυτοπροστασίας που του έχει δώσει η φύση και έτσι οδηγείται σε έγκλημα κατά την ευρεία έννοια του δικαίου.
Η «λεβεντιά» του κυνηγού είναι, κατά την γνώμη μου, να σεβασθεί τις κείμενες νομικές διατάξεις και στο κάτω-κάτω το αν θα έχομε θηρεύσει κάποιο ή κάποια θηράματα παραπάνω δεν νομίζω ότι είναι το μόνο ζητούμενο. Θα έλθουν και οι στιγμές που θα έχομε αποτέλεσμα, θα έχομε θηρεύσει κάποιο ή κάποια θηράματα. Το γεγονός ότι με την καλή μας παρέα, με τους σκύλους μας κ.λπ. βρισκόμαστε στο βουνό ή στον όποιο τόπο κυνηγίου, έξω από την σκληρή πραγματικότητα, δεν είναι ένα σοβαρό μέσο για την εκτόνωσή μας; Πιστεύω ναι.
Όλα αυτά οδηγούν την μεγάλη πλειοψηφία των κυνηγών να είναι δυσαρεστημένοι με τις ανωτέρω παρεμβάσεις της πολιτείας, η οποία ουσιαστικά από το 2005 μέχρι σήμερα, νομιμοποίησε και δεν τιμώρησε ένα μεγάλο μέρος των κυνηγετικών παραβάσεων. Πιστεύω ότι δεν ήτο η ενδεδειγ- μένη μεταχείριση και μάλιστα επί σχεδόν οκτώ χρόνια.
Η ατιμωρησία είναι κακός σύμβουλος και οδηγεί και τους νομοταγείς κυνηγούς να αναθεωρούν την στάση των. Πιστεύω ότι η πολιτεία είχε την δυνατότητα, όπως έπραξε και με άλλες κατηγορίες αδικημάτων, να εξαιρέσει από τις ανωτέρω ρυθμίσεις (παραγραφή) ΟΛΕΣ τις παραβάσεις, είτε πταισματικές, είτε πλημμεληματικές όπως επίσης και τις δι’ αυτές προβλεπόμενες παρεπόμενες ποινές. Πιστεύω, εν όψει όλων των ανωτέρω, ότι όλες οι κυνηγετικές οργανώσεις πρέπει στο μέλλον να προσπαθήσουν ώστε να εξαιρεθούν οι παραβάσεις που αφορούν το κυνήγι, διότι κάτι τέτοιο θα ωφελήσει πρώτα απ’ όλα αυτό τούτο το κυνήγι και βέβαια θα αποτρέψει σε μεγάλο βαθμό τους παρανομούντες από την παραβατική των συμπεριφορά. Ακόμα πιστεύω ότι οι σχετικές διατάξεις πρέπει να γίνουν αυστηρότερες, κυρίως ως προς τις παρεπόμενες ποινές και ιδία την στέρηση του δικαιώματος για μεγάλο χρονικό διάστημα να θεωρούν άδειες κυνηγίου.

Άρθρο του δικηγόρου Ηλία Μπεκιάρη από το περιοδικό Κυνηγός & Φύση