Οι πρώτες ημέρες της νέας κυνηγετικής περιόδου έτρεξαν ομαλά, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις. Τα τρυγόνια στις κλασικές περιοχές ήταν λίγα. Η κάρπωση, από κανένα για τους άτυχους, ένα ως πέντε για τους τυχερούς και τα «καλά τουφέκια», και λίγο παραπάνω για τους πολύ τυχερούς. Το κουνελοκυνήγι πάει καλά, οι φάσσες λιγοστές ακόμη, και μένουν τα ορτύκια…

Πρόβλημα! Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά τα ορτύκια είναι λιγοστά σχεδόν παντού. Δεν θα τολμήσω βιολογική ή άλλη επιστημονική ανάλυση, γιατί δεν είμαι ειδικός. Ελπίζουμε, αυτό να το κάνουν σύντομα οι ερευνητές. Αυτό που γνωρίζω είναι τα στοιχεία που έρχονται από το ρεπορτάζ.

Σε ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο, ο πληθυσμός των ορτυκιών εμφανίζεται μικρός. Το γεγονός σίγουρα επηρεάζει και τη χώρα μας. Δεν γνωρίζω αν άλλαξαν δρομολόγιο ή αν δεν πήγαν καλά οι γέννες, αυτό που γνωρίζω είναι ότι, ιδιαίτερα στις γειτονικές χώρες, οι ηχομιμητικές συσκευές (τα γνωστά μαγνητοφωνάκια) έχουν κάνει τεράστια ζημιά.

Για δεκαετίες ως σήμερα στήνουν ολημερίς και ολονυκτίς μαγνητόφωνα και μαζεύουν εκατοντάδες ορτύκια για να ικανοποιήσουν τους «αχόρταγους» τουρίστες κυνηγούς που επισκέπτονται αυτές τις χώρες με το όνειρο να καρπωθούν όσα περισσότερα θηράματα μπορούν. Όμως η απληστία είναι αμαρτία και τα ορτύκια δεν γνωρίζουν σύνορα. Το ίδιο σύστημα εφαρμόζεται και από ανεγκέφαλους λαθροθήρες στον τόπο μας. Ευτυχώς, εδώ η χρήση τους απαγορεύεται και τους κυνηγάει η θηροφυλακή.

Τους λέω ανεγκέφαλους γιατί από την προϊστορική εποχή που έγινε αντιληπτή από τον άνθρωπο η έννοια της οικονομίας, η αρχή παραμένει ή ίδια. Αν θέλεις να έχεις κεφάλαιο, θα παίρνεις μόνο τον τόκο. Η παράβαση αυτής της αρχής, διαταράσσει, με μαθηματική ακρίβεια, τη σχέση της αειφορίας, με αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα να μείνεις «μπουκάλα», στη περίπτωσή μας χωρίς θήραμα.

Εδώ και πολλά χρόνια σπαταλάμε μελάνι και χαρτί ενημερώνοντας και προειδοποιώντας για την βλάβη που προκαλεί στους πληθυσμούς και στις συνήθειες των πουλιών η χρήση των ηχομιμητικών συσκευών. Τελικά τι κατάφεραν οι άπληστοι ανεγκέφαλοι που τις χρησιμοποίησαν;

Στο παρελθόν πήραν λίγα πουλάκια παραπάνω, έβγαλαν και μερικές φωτογραφίες για να δείχνουν στους φίλους τους πόσο καλοί είναι, και τώρα; Στην καλύτερη περίπτωση θα ταΐζουν σκυλιά και θα σπάνε τα πόδια τους όλη ημέρα χωρίς να συναντήσουν ορτύκι, ενώ στη χειρότερη, θα ενημερωθούν με τα νέα δεδομένα (από την Ορνιθολογική) οι πίνακες της ORNIS, βάση των οποίων καθορίζεται το κυνήγι των ειδών σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Ο κίνδυνος; να βγει νέο «φιρμάνι» το οποίο θα περιορίζει ή θα απαγορεύει το κυνήγι του ορτυκιού!!!

Τρομακτικό ε;

Και άδικο θα έλεγα, γιατί αυτοί οι «μάγκες» που έκαναν τι ζημιά, καλά να πάθουν και να πληρώσουν το τίμημα. Εμείς οι υπόλοιποι, που είμαστε οι περισσότεροι, τι φταίμε;

Δεν θέλω να φανταστώ μια εποχή που δεν θα επιτρέπεται να κυνηγήσω με τα σκυλάκια μου στον κάμπο ορτύκια. Για σκεφτείτε…

Διάβαζα πρόσφατα στο διαδίκτυο το σχόλιο στον «Ωρίωνα» του φίλου «tommpats»: «Φτάσαμε ψηλά στο υψίπεδο του Νευροκοπίου κατά τις έξι… θερμοκρασία 10 βαθμοί, ένοιωθες το κρύο και την υγρασία ευχάριστα μετά τα τριανταπενταριά της θάλασσας. Περιμέναμε κάνα μισάωρο βλέποντας και άλλους κυνηγούς να φτάνουν δεξιά και αριστερά μας. Μόλις φώτισε καλά, ξεκινήσαμε δίπλα στο αυτοκίνητο σε ένα χωράφι ακαλλιέργητο… Ήμασταν μια υπέροχη ομάδα με άψογη συνεργασία και τακτική, σαρώσαμε όλα τα χωράφια που μας αναλογούσαν, δεξιά μας ήταν…

Εμείς, καταφέραμε να χάσουμε μόνο ένα ορτύκι από αυτά που σηκώσαμε, όλα έπεσαν με την πρώτη τουφεκιά και όλοι ήμασταν με λίγα λόγια… καταπληκτικοί, Dream team πραγματική…

Στην περιοχή υπήρχαν λίγα πουλιά, εμείς πήραμε επτά, τα περισσότερα από όλες τις παρέες όπως μάθαμε μετά το τέλος που βρεθήκαμε όλοι στο καφενείο του χωριού…»

Για φανταστείτε αυτοί οι ανεγκέφαλοι να γίνουν η αιτία να στερηθούμε όλοι αυτές τις κυνηγετικές στιγμές;

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΚΑΒΟΥΛΗΣ

Ξεφυλλίστε το ΤΕΥΧΟΣ 220

[book id=’7′ /]