Σε παιχνίδι για γερά νεύρα εξελίχθηκε η κυνηγετική σεζόν που πέρασε, στο οποίο οι βασικοί παίκτες, οι Κυνηγοί της χώρας, συμμετέχοντας, προσπάθησαν να  επηρεάσουν και να κερδίσουν ένα θετικό αποτέλεσμα.

Τελικά το ισοζύγιο θα είναι μάλλον αρνητικό εφόσον ούτε ο παράγοντας τύχη ήταν με το μέρος μας, βλέπε αποδημητικά (Τσιχλοκότσυφα, Μπεκάτσες, Υδρόβια, Περιστεροειδή), η πλειοψηφία των οποίων ακολούθησε άλλο μεταναστευτικό διάδρομο, κυρίως λόγω των καιρικών συνθηκών που επικράτησαν τον χειμώνα στην Ευρώπη, όπως ισχυρίζονται οι ειδικοί.

Πραγματικά είναι κρίμα, στη χώρα που πασχίζει να κρατηθεί στα πόδια της εν μέσω ύφεσης και εφαρμογής της μεγαλύτερης εσωτερικής υποτίμησης που έγινε μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, να μην υπάρχει ή να μην εφαρμόζεται μία ξεκάθαρη στρατηγική στήριξης και ανάπτυξης των ζωντανών, ακόμη, παραγωγικών κλάδων,όπως είναι ο Κυνηγετικός Τουρισμός.

Σύμφωνα με έρευνα της MRB, (2011), δηλ. μέσα στην κρίση, ο ετήσιος τζίρος από την κυνηγετική δραστηριότητα έφτανε τα δύο δίς ευρώ (2.000.000.000 ευρώ), από 250.000 κυνηγούς καταναλωτές, 10.000 εργαζομένους στις επιχειρήσεις του κλάδου, 380.000 ΦΠΑ έσοδο στο κράτος και ένα σορό ακόμη ευεργετήματα για την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον καθότι σε όλες τις πολιτισμένες χώρες το κυνήγι θεωρείται και αντιμετωπίζεται ως ο παράγοντας που συμβάλει στην αειφορική διαχείριση της άγριας ζωής.

Και όλα αυτά, με ουδεμία επιβάρυνση για τον κρατικό προϋπολογισμό. Ακόμη και η φύλαξη βαρύνει τις Κυνηγετικές Οργανώσεις οι οποίες έχουν εξαντληθεί. Έχοντας μειωμένους προϋπολογισμούς, λόγω της οικονομικής ύφεσης, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν: (α) Το κόστος λειτουργίας του σώματος της θηροφυλακής (β) Το κόστος μισθοδοσίας των 1.500 ατόμων διαφόρων ειδικοτήτων (γ) Τα προγράμματα βελτίωσης και ανάπτυξης των βιοτόπων (δ) Τις επιστημονικές έρευνες και μελέτες που διεξάγουν (ε) Τα κόστος αντιμετώπισης των νομικών υποθέσεων (προσφυγές ΣτΕ) (ζ) Την ενημέρωση των Κυνηγών και πολλά ακόμη.

Στις μέρες μας, αναμφισβήτητα η βαριά βιομηχανία της χώρας μας είναι ο Τουρισμός. Είναι κάτι που έχει γίνει αποδεκτό από όλους, ανεξάρτητα σε ποια ιδεολογική πτέρυγα ανήκουν. Ίσως για αυτό, όλες οι πολιτικές είναι προσανατολισμένες στην ενίσχυση της τουριστικής ανάπτυξης. Έχουν γίνει μελέτες, έχει γίνει τμηματοποίηση και έχουν προσδιορισθεί τα είδη του τουρισμού και έχουν βγει τα επιδοτούμενα κονδύλια για την υποδομή και την προβολή των τουριστικών προϊόντων.

Ενώ μαζί με τα υπόλοιπα είδη τουρισμού π.χ. Αρχαιολογικός, παραθεριστικός, αθλητικός, οικοτουρισμός, αγροτουρισμός, κ.α., έχει προσδιοριστεί και ο κυνηγετικός τουρισμός, είναι απορίας άξιο το γιατί σχεδόν κανένας επίσημος φορέας δεν τολμά να μιλήσει για τα οφέλη που προκύπτουν από αυτόν, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες από τα εκατομμύρια των μετακινήσεων που πραγματοποιούν κάθε μήνα οι 250.000 κυνηγοί.

Ακόμη και οι ειδικοί επιστήμονες που μελετούν άρα γνωρίζουν ότι κατά τους χειμερινούς μήνες ο ορεινός όγκος της χώρας μας σχεδόν ερημώνει. Το κυνήγι μετρούμενο σε τζίρο που παράγεται από τις μετακινήσεις, τις διαμονές και τη διατροφή, μπορεί να κατέχει τη πρώτη θέση στο εθνικό προϊόν που λέγεται εσωτερικός και ορεινός τουρισμός. Και καλά, υπάρχει μερίδα του πληθυσμού που δεν ενδιαφέρεται, οι κυνηγετικές οργανώσεις πώς αντιμετωπίζουν το σημαντικό κεφάλαιο που λέγεται Κυνηγετικός Τουρισμός;

Απαντήσεις στα ερωτήματά μας θα επιδιώξουμε μέσα από το Συνέδριο «Η Κοινωνική και Οικονομική διάσταση του κυνηγίου» που θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της κυνηγετικής έκθεσης «OUTDOOR EXPO 2014» στις 27 – 30 Μαρτίου στο MEC Παιανίας.

Λευτέρης Κακαβούλης

Ξεφυλλίστε το ΤΕΥΧΟΣ 225

[book id=’12’ /]